Blog Kim: “Mijn oudste zoontje (8) is hoog sensitief, of op z’n minst hoog gevoelig. Dat is geen officiële diagnose en dus ook geen stempel. Het is gewoon zoals hij is. Geen hokje, maar een hartje. Op momenten dat het spannend is, blijk ik ook maar gewoon een moeder…”
Ook interessant: Kims prachtige verhaal voor kinderen
- Tekst gaat door onder de foto
“Het feit dat onze zoon gevoelig is voor prikkels, eerlijkheid voor hem enorm belangrijk is (en hij dus écht niet tegen onrecht kan), dat hij gevoelig is voor de stemming van anderen en dat hij élk detail ziet en hoort, maakt dat het thuis bij hem soms flink kan exploderen. Omdat het hem niet altijd lukt om goed om te gaan met zijn gevoeligheid, reageert hij soms overgevoelig en dat uit zich in enorme driftbuien.”
Als het spannend wordt…
“Afgelopen weekend was er weer zo’n moment. Hij had zich opgegeven voor een bowlinguitje van z’n sportclub, want bowlen vindt hij leuk en iedereen gaat (dus het hoort). Toen puntje bij paaltje kwam wilde hij niet heen. Bang dat het te druk zou worden, bang dat hij het niet kan en bang dat anderen hem uitlachen omdat hij nog niet zonder ‘dinoglijbaantje’ kan bowlen. Allemaal (in onze ogen) onterechte gedachten die in z’n koppie gaan malen, waar hij vervolgens niet goed mee om kan gaan en waardoor hij een enorme driftbui ontwikkelt. Een driftbui van ruim een uur, waarin hij schopt, slaat, scheldt en sloopt…”
…ben ik ook gewoon maar een moeder
“Op zo’n moment zou je denken dat ik als Mindful Happy Kids trainer wel weet hoe ik daarmee om zou moeten gaan. Niets is minder waar. Net zoals de kok die thuis nooit kookt en de klusser die thuis nooit klust, ben ik op dat moment moeder en geen trainer. Het raakt mij op het moment dat m’n kind zoveel boosheid heeft, zoveel verdriet voelt en zoveel angst voelt.”
Voelen, aangaan en ervaren
“Tegelijkertijd zit ik in tweestrijd, want ik wil hem ook normen en waarden bijbrengen. Ik wil hem leren dat je niet zomaar moet weglopen voor je angst. Ik wil hem leren dat als je je ergens voor opgeeft, dat anderen op je rekenen. Eigenlijk wil ik hem leren dat je kunt leren omgaan met je emoties en dat je die op de juiste manier moet uiten. Dus niet als reactie weglopen of gaan schreeuwen en schelden. Maar dat je jouw angsten, boosheid of verdriet eerst voelt, aangaat en ervaart en dan een keuze maakt.”
Op ontdekkingsreis met je emoties
“En dát is precies waar we nu samen middenin zitten met onze oudste zoon. Hij is op ontdekkingsreis met z’n emoties, z’n gedachten, met zichzelf, z’n papa en mama, z’n broertje en zusje, met hoe het hoort en niet hoort, met sociaal wenselijk gedrag en met verwachtingen. Iets waar niet alle kinderen van 8 zich mee bezig houden en waarvan je als ouders soms zou willen dat ze zich daar ook helemaal niet bezig hoeven te houden!”
Luisteren naar je eigen gevoel
“Steeds vaker vraagt onze zoon om een meditatieoefening. Het is fijn dat dit uit hemzelf komt en het is natuurlijk wel heel handig dat ik naast z’n mama, ook Mindful Happy Kids trainer ben en hem daar goed bij kan helpen. Samen doen we dan de ‘als het spannend is’ meditatie, waarin je leert om vriendelijk naar jezelf te glimlachen. En dat wát je ook voelt als iets spannend is (bonzend hart, klamme handen, kriebels in je buik) er gewoon mag zijn. Dat je jezelf een compliment mag geven, omdat hoe onrustig of niet-fijn je jezelf ook voelt, het heel knap is dat je naar jezelf en naar je eigen gevoel kunt luisteren.”
Kim van Doorn is in eerste plaats mama van 3 kinderen, echtgenote van Jeroen (die in de biologische cacao werkt) en daarnaast is ze vanaf 1 september onderwijsassistente. Kim volgde de opleiding tot MindfulKids trainer en heeft haar eigen praktijk Happy Minds Happy Kids waar ze als MindfulKids Trainer werkt met kinderen in de leeftijd van 7 t/m 13 jaar.
Karien zegt
Mooi om te lezen dat je het ook lastig vindt, maar dat ook dat je een paar handvatten hebt. Wat is groot worden (en moeder zijn) soms ingewikkeld. .. Maar je zoon boft met zo’n moeder!
yvonne zegt
Zo herkenbaar! Mijn zoon is twaalf en de driftbuien zijn nu wel minder, gelukkig. Die onmacht die je ziet en zelf voelt vind ik het lastigste. Ik herken elk woord wat je schrijft
Kim zegt
Dankjewel voor je reactie. Het is ergens altijd fijn om te weten dat anderen het ook hebben ervaren. Dat voelt wat minder alleen…..
En wat fijn dat het nu beter gaat. Dat is een geruststellende gedachte. Ook al heb ik veel vertrouwen in mijn zoon en in ons gezamenlijke reis dat het goed komt. Omdat we het samen doen…….
Lotte Schenk zegt
Mooi verwoord Kim: en boeiend om te lezen!
Kim zegt
Dankjewel Lotte!