Voedingsfabrikanten willen ons doen geloven dat zij net zo werken als jijzelf thuis in de keuken, maar dan op grote schaal. Dat dit misleiding en bedrog is, laat bekroond onderzoeksjournalist Joanna Blytman met haar boek ‘Slik je dat’ zien. Zij beschrijft dat fabrikanten radicaal andere uitgangspunten, doelen, gedragingen en opvattingen hebben dan jij in je thuiskeuken. En dat je dat vooral niet mag weten! Shocking!
Ook interessant: Wil je zo min mogelijk suiker? Zo lees je een etiket
- Tekst gaat verder onder de afbeelding
Iets ‘appeltaartachtigs’ eten
Bak jij thuis een appeltaart met bloem, boter, appels, eieren en zout (bekende en vertrouwde ingrediënten), een fabriekstechnoloog benadert de taart vanuit een totaal ander gezichtspunt. Namelijk: hoe kan ik iets appeltaartachtigs maken door de duurdere ingrediënten geheel of gedeeltelijk te vervangen door goedkopere. Met een goedkope vetsoort, die de mindere smaak van de goedkopere appels maskeert. Met een enzym die de korst mooi droog houdt en met een lang houdbare gel in plaats van jam voor een glanzende korst. Oh ja, en met het deels vervangen van bloem door zetmeel. De eitjes zijn gepasteuriseerde eieren in poedervorm of ze worden helemaal vervangen door gemodificeerde proteïnes…Enzovoort.
Dit mag je niet weten: verzwegen hulpstoffen
Bij het geknutsel aan voedsel worden voedselfabrikanten geholpen door de chemische industrie. Die ontwikkelde inmiddels zo’n 6.000 additieven (hulpstoffen). Die zijn duidelijk, zoals smaakgevers, glansmiddelen, verbeteraars, anti-klonteraars en bindmiddelen. Maar ook verzwegen ‘hulpstoffen’ worden op grote schaal gebruikt. Die laatsten zitten bijvoorbeeld in dure rauwe hammen en salami’s, ‘ambachtelijk’ zuurdesembrood, ‘traditioneel’ gerijpte kazen en zogenaamd gezonde en rustiek lijkende ontbijtgranen.
Clean-label operatie
Omdat wij als consument ingrediënten met onnatuurlijk klinkende chemische namen zoveel mogelijk proberen te mijden, zijn veel voedselfabrikanten begonnen aan een clean label-operatie. Daarmee willen ze het ‘fabrieksgevoel’ vervangen. Dit doen ze met meer onschuldige termen als ‘antioxidant’, ‘volkoren’, ‘extracten’, etc.
Super gezond extract?
Zo zie je het woord ‘extract’ steeds vaker op de ingrediëntenlijst terug, tot in je ontbijtgranen aan toe. Eigenlijk bedoeld de industrie ‘kleurstof’ of ‘conserveermiddel’. Wortelextract geeft bijvoorbeeld een goudgele glans aan allerlei voedingsmiddelen. En dat woord klinkt een stuk prettiger dan kleurstof. Bovendien kan daarmee een E-nummer worden vermeden. Maar dit extract lijkt qua nutriënten op geen enkele manier op echte wortels in hun oorspronkelijke, rauwe vorm. Extractie gebeurt vaak met chemische oplosmiddelen (hexaan, ethanol of aceton) die vervolgens in allerlei vormen – poeders, vloeistoffen, olies, emulsies – aan fabrieken wordt geleverd. Daar worden ze gemengd met andere additieven, zoals maltodextrine en gemodificeerd zetmeel, met het conserveermiddel kaliumsorbaat of in een handige suikerstroop met propyleenglycol (een oplosmiddel bekent als antivries). Maar als consument denk je dat die oranje snoepjes met wortelextract vast super gezond zijn…!
Bewustwording
Met haar boek ‘Slik je dat’ hoopt Joanna dat je gaat nadenken wat uit de fabriek komt. Dat je beseft dat natuurlijke ingrediënten ongelooflijk goed in elkaar zitten en waarin alle voedingsstoffen samenwerken in één briljante synergie. En dat je van natuurlijke producten direct ziet wat het is. Waar het wellicht vandaan komt en hoe het is gemaakt, verbouwd of gevist. Dat kun je niet zeggen van de groeiende groep voedselsoorten die op een steeds ondoorzichtiger manier tot stand komt. En waar onze supermarkten vol mee liggen.
Laatste innovatie
Vraag jezelf af voordat je iets in je winkelwagen stopt: waar kies ik voor? Voor brood van fabrikanten die met een nieuwe lijn zuiveleiwitten werken (permeaten: een coproduct van de productie van weiproteïneconcentraat, ultragefilterde melk, melkproteïneconcentraat of melkproteïneisolaat) die het brood ‘lekker’ bruin maken en zorgen voor langer houdbaar, zacht brood. Of eet je liever brood dat bruin wordt van de hitte, in een natuurlijk tempo oud wordt en zijn bestaan niet dankt aan ingrediënten en technologieën die je niet kent?
Joanna Blythman is een bekroond onderzoeksjournalist en gezaghebbend commentator op de voedselketen. In eerder verschenen boeken schreef ze over: – de milieu impact van kweekzalm; – discutabele gezondheidsclaims; – de oorzaken van stijgende voedselprijzen; – de toename van obesitas. Hier koop je haar boek Slik je dat.
Liever weten wat je eet? Hier vind je het recept van een vegan passievrucht-citroencake met biologische ingrediënten.
Bron: Bouillon magazine
Geef een reactie