Blogger Kim is mindfulkids trainer en moeder van drie kinderen. Als trainer van mindfulness zou je denken dat het altijd koek en ei is in haar gezin. Niets is minder waar. In dit persoonlijke blog vertelt ze over haar eigen struggles. Mooi verwoord via de songtekst van Maan ‘Ze huilt maar ze lacht’. Lees haar verhaal:
Ook interessant: Kims eerdere blog over loslaten, dat klinkt altijd zo simpel
- Tekst gaat verder onder de afbeelding
Kim: Afgelopen week hoorde ik het nieuwe liedje van Maan: ‘Ze huilt maar ze lacht’:
Ze zit hier alleen in de trein en ze duikt in haar jas
En kijkt uit het raam en ze vraagt zich af
Hoe zou het voelen jezelf te zijn
Want soms doet het pijn als ze huilt maar ze lacht
Ze huilt maar ze lacht
Met kippenvel op mijn lijf luisterde ik naar haar nummer en in alles voelde ik precies dat wat ze zong. Niet voor mij, maar voor mijn oudste zoon. De afgelopen jaren zijn zo’n zoektocht geweest voor ons en voor hem en dat is het soms nog steeds. Het gaat beter… 2 stapjes vooruit en 1 terug. Maar soms zijn dat ook 2 stapjes terug.
Ze loopt door een wereld die niet aardig voelt
Onbedoeld zegt ze dingen die iedereen altijd zegt
Want nooit gaat het slecht, altijd oké
En ze lult met ze mee en ze lacht
Ze huilt maar ze lacht
Thuis zijn emmertje leeggooien
Op de school van onze zoon werd ons probleem niet herkend. Ze wilden wel tien van deze jongens in de klas: lief, behulpzaam, rustig, goed luisteren… Was een ander onaardig tegen de juf, dan ging onze zoon juist extra lief doen voor haar. Alle geluiden en elke negatieve sfeer stopte hij in z’n hoofd en liet hij niet zien op school. Altijd een lach en mooie stralende blauwe ogen, tot hij thuis z’n emmertje leeg gooide…
En nu, ze laat het los
En nu, ze laat het los
Dan zei hij: “jullie begrijpen me niet! Jullie voelen niet wat ik voel! Jullie snappen me niet! Het is oneerlijk! Ik heb altijd pech.”
Ze voelt zich alleen als ze loopt in de stad
En ze kijkt in het raam ziet een ander daar staan
En ze weet wie het is, maar ze wil haar niet zijn en gaat door met schijn
En ze lacht Ze huilt maar ze lacht
De laatste keer ging het mis. Heel erg mis. Het was op de verjaardag van zijn broertje. Er was veel visite, veel meer dan er op zijn verjaardag was. Is zijn broertje, leuker, liever? We konden niet tot hem doordringen dat het daar niks mee te maken had. We hadden precies dezelfde mensen uitgenodigd, alleen er konden nu meer mensen langskomen.
Frustratie, onmacht, oneerlijkheid en boosheid
Er zijn spullen kapot gegaan. Gelukkig ‘maar’ spullen. Het ging mis waar andere mensen bij waren en dat was nog nooit gebeurd. Ik heb hem uit zijn veilige thuissituatie getrokken, gesleept zelfs, en in de auto gezet om een stuk te gaan rijden. Weg bij de mensen die er waren. Ik heb hem een flink stuk in z’n eentje laten terug wandelen om tot rust te komen. De wind door z’n haren en zijn voeten op de aarde. Zijn gedachten, frustratie, onmacht, gevoel van oneerlijkheid en boosheid met zich meeslepend als een zware last. Hij voelde zich onbegrepen, het was oneerlijk, is hij minder leuk dan zijn broertje?
Met z’n verstand weet hij dat dit niet zo is, met zijn verstand weet hij dat we net zoveel van hem houden als van z’n broertje en z’n zusje. Met z’n verstand hoort hij zich gelukkig te voelen omdat hij opgroeit in een liefdevol gezin met elke dag eten, knuffels en lol.
maar dat gevoel…
dat gevoel in je buik,
dat gevoel in je hoofd,
die gekke gedachten die er gewoon zijn…
Wat als ze morgen besluit niet te schuilen
Haar betere ik voor haar ware gezicht te ruilen
Zullen de vrienden die zij wil vertrouwen nog steeds van haar houden
Als ze huilt
Als ze huilt en niet lacht
Schade betalen met zakgeld
De gevolgen zijn groot. Dit was de eerste keer dat er schade was. Grote financiele schade. En dit heeft hem zijn zakgeld gekost. Maar niet om de schade te vergoeden. We gebruikten zijn zakgeld om spullen te kopen voor een school in Gambia. Daar waar kinderen opgroeien in omstandigheden die we ons in Nederland nauwelijks kunnen voorstellen. Waar kinderen nauwelijks iets hebben. Geen cadeautjes, visite en taart op verjaardagen. Geen digiborden, schoolreisjes, chromebooks en spelen met je vriendjes uit school. Een hele lieve en goede vriendin van mij, Esther van der Leek, heeft deze spullen daar persoonlijk naar toe gebracht. Zij is ondernemer van Pedagogisch Hart en bezocht in Gambia een school van stichting June.
Soms moet je iets loslaten
De gevolgen daarvan zijn groot voor onze zoon. Dat zijn zakgeld naar Gambia gaat heeft indruk op hem gemaakt. Hij lacht weer tot de tranen over z’n wangen rollen, samen met z’n broertje. Hij vertelt over school. Wat er goed ging, wat er niet goed ging. Als hij iets oneerlijk vindt deelt hij dat. Hij neemt vaker momenten voor zichzelf. Misschien moet soms iets heel erg mis gaan voordat het écht beter kan gaan. Misschien laten wij als ouders het (of hem?) daarin ook meer los…
En nu, ze laat het los
En nu, ze laat het los
Ze laat het los
Ze laat het los
Het nummer van Maan is hier te zien:
PS: Esther heeft voor het jaar 2020 een fantastische scheurkalender ontwikkeld, speciaal voor de kinderopvang. De opbrengst van de kalender maakt het mogelijk de school in Gambia te ondersteunen met geld en spullen.
Kim van Doorn is in eerste plaats mama van 3 kinderen, echtgenote van Jeroen (die in de biologische cacao werkt) en daarnaast MindfulKids trainer voor alle kinderen (en hun opvoeders). Een training bij Happy Minds Happy Kids is veel meer dan Mindfulness. Het is kiezen voor jezelf. Kiezen voor je kind. Het is kiezen voor jullie samen. Niet voor niets is Kims motto: Do More Of What Makes You Happy!
*Mindfulness is van oorsprong ontwikkeld door hoogleraar en wetenschapper Jon Kabat Zinn. Hij werkte met uitbehandelde patiënten met chronische pijn en of stressklachten om hen te leren omgaan met hun pijn en hun zorgen en verdriet daarover.
Geef een reactie