Vandaag zag ik deze post voorbij komen bij één van mijn vrienden op Facebook. Mijn gedachten dwaalden af naar 7 jaar geleden…
Blog Sigrid
Ik werkte bij een groot (grootste?) tijdschriftenbedrijf. Een mediafabriek, waar voor creativiteit geen plek meer was. Een bedrijf waar ik zo enthousiast begonnen was, mijn droom kon waarmaken: tijdschriften maken! Maar door de jaren heen was daar steeds minder aandacht voor mensen en ideeën en lag de focus steeds meer op cijfers en centen. Mijn droombedrijf waar ik uiteindelijk een burn-out opliep…
Hoe WAAR is de zin die boven mijn blog staat. Hoe belangrijk is het je gevoel te blijven volgen en vooral daar naar te luisteren. Want luisterde ik naar mijn gevoel, dan wist ik allang dat het genoeg was geweest. Maar ik vocht en struggelde, totdat mijn lichaam ‘opgaf’. Hoe dapper is het dat mijn Facebookvriendin dit op tijd inziet. Dat zij een andere baan accepteert, die een ‘stap terug’ lijkt, maar gewoon een nieuwe stap is. Eentje die haar nu beter past en dus een stap vooruit is!
Uiteindelijk weet ik als geen ander dat het niet erg is een nieuwe weg in te slaan. Dat nieuwe pad heeft nieuwe uitdagingen, die je uiteindelijk verder brengen. Op mijn nieuwe pad bedacht ik magazineconcepten, zowel in print als online. En uiteindelijk doe ik alsnog de dingen die ik zo graag doe: mensen inspireren met mijn ideeën, via magazines. Dat hoop ik nog heel lang te kunnen doen, totdat ik weet dat het genoeg is geweest.
Anita zegt
mooi geschreven Sigrid, verandering kan positief zijn en tot groei leiden en met wat Inge schrijft ben ik het ook eens, en dat kan in veel situaties zo zijn, helaas oordelen mensen zo gauw zonder de werkelijkheid te kennen.
Sigrid zegt
Wat fijn dat jullie reageren op mijn blog! Ik hoop op deze manier andere mensen te inspireren. En dankzij jullie reacties, doen jullie dat ook! Laten we met z’n allen minder snel oordelen. Fijn weekend allemaal!
Sigrid zegt
Mooi! Dank je wel voor jouw reactie Inge en dat je deze wilt delen met ons!
Inge zegt
Mooi… eigenlijk geld dit voor alles in het leven. Dat is ook waarom euthanasie niet strafbaar zou moeten zijn voor mensen die al zo lang hard geknokt hebben om in het leven overeind te blijven maar die gewoon niet meer kunnen. Een mooie uitspraak is nl; je bent niet verloren tot dat je jezelf opgeeft. Dat klopt. Mensen kunnen heel wat meer aan dan ze meestal denken. Maar er IS een verschil tussen opgeven en weten dat het genoeg is geweest. En voor alles in het leven geldt dat alleen persoon in de situatie weet wanneer iets genoeg is geweest. Een ander zou hier geen oordeel over mogen vellen 😉