Zonnepaneleneiland als wereldprimeur

In ‘Tijd voor Max’ kwam een interessant item voorbij, dat ik je niet wil ontzeggen. Gewoon, omdat dit een voorbeeld voor je kan zijn, of ter inspiratie. Stel, je bent jarenlang bankdirecteur en je komt op de pensioengerechtigde leeftijd. Je hebt helemaal geen zin om stil te zitten, maar wil lekker bezig blijven. Hans Bruggeman uit Elst deed dit op een wel heel duurzame manier. Samen met zijn koorgenoot Ton Jordѐnse zorgde hij voor een zonnepaneleneiland in hun gemeente.

Grootschalig denken

Sinds de komst van zijn kleinkinderen was Hans al bezig met het klimaat en wat hij kon bijdragen aan het verbeteren daarvan. Daarom richtte hij samen met de gemeente Overbetuwe een zonnecollectief op. Hij gaf voorlichting aan burgers over zonnepanelen en voorzag een aantal woningen hiervan. Dankzij de klimaattop in Parijs – waar besloten werd om in 2020 40% hernieuwde energie te leveren – vroeg hij zich af hoe dit voor elkaar gekregen moest worden, want alleen particulieren leverden veel te weinig op. Het antwoord was volgens Hans ‘grootschalig’. En dus ging hij weer aan de slag met de gemeente.

Geen windmolens

Aangezien zijn gemeente tegen windmolens, maar voor zonnepanelen was, moest daarvoor enorm veel grond beschikbaar zijn. En die hectaren waren er niet. Wel was er een enorme plas water binnen de gemeente, midden in een industrieterrein. Onder het genot van een biertje besprak hij dit na het zingen met zijn koorgenoot Ton Jordѐnse. Ton – een techneut met verstand van water – werkte het idee uit en wat bleek: een draaibaar eiland met zonnepanelen was helemaal niet zo moeilijk te realiseren!

Wereldprimeur

Het idee omvat een rond eiland, dat uit 252 elementen van 20 zonnepanelen bestaat. Het eiland draait in 12 uur tijd 180 graden met de zon mee en ‘s nachts terug naar de startpositie. Het 1,5 hectare grote zonnepanelenveld (3 voetbalvelden) zou een energieopbrengst van 30 tot 35 % opleveren (1,8 megawatt, het gemiddelde verbruik van 600 huishoudens). Bovendien is het eiland slechts 60cm hoog en dus niet landschapsvervuilend. Naar een idee van Natuurmonumenten bevestigde Ton rolletjes op de panelen, zodat vogels de zonnepanelen niet kunnen bevuilen (opbrengstvermindering). Inmiddels zijn de vergunningen binnen en hebben Hans en Ton met de aanleg een wereldprimeur! Hoe simpel kan het zijn? Wie weet zijn dit soort simpele oplossingen in jouw gemeente ook mogelijk?