Enige tijd geleden hoorde ik Claudia de Breij in ‘De Wereld Draait Door’ praten over haar nieuwe boek ‘Neem een geit’. Ik was gelijk onder de indruk van haar verhaal.
Mooi achter het boek van Claudia de Breij, vind ik het feit dat ze oudere, wijze mensen om levenslessen vraagt. ‘Oud’, volgens de kalender dan. Want ouderen staan vaak nog volop in het leven en kunnen ons veel leren. Toen de kinderen nog klein waren, zat ik – als écht spelletjesmens – op de Bridgeclub, toch een ouderenclubje. ‘Saai’ zeiden mijn vriendinnen dan. Maar zo zag ik dat nooit. Behalve dat bridgen gewoon een onwijs gaaf spelletje is, leerde ik elke clubavond wel weer iets van een wijze uitspraak. Zat ik wel eens te klagen over een ditje of datje, kreeg ik steevast te horen: ‘je jankt met een stuk worst in je bek’. Beetje grof misschien (ouderen zijn echt geen watjes), maar het bracht me wel weer even back to reality. Want wat zat ik nou te zeuren met alle luxe die wij tegenwoordig hebben?
Do be do be do
En juist dit soort wijsheden staan in Claudia de Breij haar boek. Zoals de aangehaalde Do be do be do spreuk van Sinatra: Je kunt niet veranderen wie je bent, maar wel kiezen wat je doet – en dat is dan ook wie je bent. Ook deze wijsheid hoorde ik al eerder bij mijn bridgeclub. Daar zat ook de moeder van mijn vriendin. Op jonge leeftijd verloor zij haar moeder. Ze had in de rol van slachtoffer kunnen gaan zitten, ze verloor immers haar moeder (dat kon ze niet veranderen). Maar ze koos ervoor om in het grote gezin de rol van moeder over te nemen. Deze nu 86-jarige vrouw is een zelfverzekerde en enorme sterke vrouw geworden. Een belangrijke les voor mij om bij stil te staan als er iets in mijn leven gebeurt.
Vertrouwen geeft vertrouwen
Ik kan nog veel leren uit ‘Neem een geit’. Zoals het citaat van Wiegel: Vertrouwen geeft vertrouwen. Hij leerde dat als je met mensen samenwerkt, je hen vertrouwen moet geven. Want je kunt nu eenmaal niet alles zelf in de gaten houden. En gaat er dan iets fout, dan vindt diegene dat vaak erger dan jij. Omdat het hun eigen toko is, niet het jouwe. Wie vertrouwen krijgt, beschaamt het niet. Ik denk hierbij aan de opvoeding van mijn puberdochter. Wij beiden zouden duidelijker, meer open moeten zijn in onze communicatie en elkaar meer vertrouwen kunnen geven. Volgens mij hebben we dan veel minder confrontaties.
Compliment
Een laatste levensles die vandaag toevallig (of juist niet?) op mijn pad kwam en in het boek beschreven staat, is deze: houd nooit een compliment voor je. Na het boodschappen doen bracht ik mijn winkelwagen terug. Er kwam een oudere (wijze!) vrouw op mij af die zei: kind, wat heb je een prachtige jas aan, wat staat die jou mooi! Daarna heb ik nog een hele tijd met een glimlach op mijn gezicht gelopen. Zo makkelijk is het in het leven soms ook! Een wijze les: nooit een compliment voor je houden! Hier lees je meer over het boek.
Inge zegt
Mooi stuk.
Wb complimenten; herkenbaar maar dan andersom!
Ik geef die (zelfs aan vreemde mensen) ook wel eens spontaan maar heel veel mensen weten idd totaal niet hoe ze hier mee om moeten gaan. Kijken me soms zelfs aan zo van ‘Wat mo(e)t jij van me?’ Erg jammer.
Dit remt ook wel eens mijn spontanteit. Ik denk dat veel mensen (en misschien wel vooral vrouwen) nooit geleerd hebben om complimenten in ontvangst te nemen en gewoon ‘Dank je wel’ te zeggen. Erg jammer; meestal moet ik gewoon helemaal niks van je maar flap ik het er gewoon uit 😉
Ik zeg: DOEN!
Ps de worteltaart ziet er geweldig lekker uit maar is niet erg gezond en allergeen vriendelijk 🙁 Jammer.
Had graag een glutenvrije variant gezien zonder gewone suiker. Ik ga eens zoeken of die bestaat!
Sigrid zegt
Dank voor jullie berichtjes, fijn om te lezen dat mijn blog er toe doet. En Inge, we zetten graag jouw recept online als je een lekkere variant hebt gemaakt. Net zoals het recept van de appeltaart van lezeres Sandra afgelopen zondag 🙂
Berendina zegt
wat mooi om te lezen!
Annechien zegt
Wat een prachtig stuk heb je geschreven.
Ook zo herkenbaar.
Sigrid zegt
Dank je wel Annechien! 🙂