Pfoe, het leek nog zo ver weg en nu is het zo dichtbij. En het komt nog dichterbij. Wat had ik graag een blog geschreven over het moeder-kind weekend wat dit weekend zou plaatsvinden. Tijd om even stil te staan bij alles wat er op ons afkomt. Elk gevoel of emotie die passeert. Frustratie, teleurstelling, angst, onzekerheid, onwetendheid, mag je nog lachen?, hoe pakken we dit aan…?
Ook interessant: #lifeisgoodchallenge om een happy virus te verspreiden
- Tekst gaat verder onder de afbeelding
Gevaar: actie, reactie, actie, reactie
Hebben we eigenlijk wel tijd om stil te zijn en te luisteren en voelen? Of doen we waar we goed in zijn als het om overleven gaat: Actie! Ik zie de prachtigste initiatieven voorbij komen. Mensen helpen elkaar helpen waar nodig. Staan klaar voor degene die het niet meer kunnen. We steken een hart onder de riem voor al die hardwerkende mensen in elke vorm van zorg. Maar misschien zaaien we ook wel onnodig paniek, hamsteren, oordelen. Het gebeurt allemaal om te overleven, omdat we het gevaar voelen. Dan ga je over tot een basisreactie: Vluchten, Vechten of Bevriezen. Ieder heeft daarin zijn eigen mechanisme en doet dit op zijn eigen manier. En daar vinden we dan natuurlijk ook weer van alles van. Actie, reactie, actie, reactie…
Stilstaan bij het onderwijs
Ook in het onderwijs komt iedereen in actie. Leerkrachten werken keihard aan het realiseren van thuisonderwijs en voor opvang als thuiswerken voor ouders niet mogelijk is. Allemaal nieuwe, grijze gebieden waarin iedereen zijn weg zoekt. En ook daar vinden we allemaal wat van. Actie, reactie, actie, reactie…
Het onderwijs doet waar het zo goed in is. Actie! Het is prachtig om te zien. Werkboekjes worden klaargemaakt, de digibeten krijgen spoedcursussen en blijken de grootste youtube-sterren en vloggers. Ze maken zich hard voor ‘hun’ kinderen, want die verdienen ook in deze gekke, rare, situatie onderwijs.
Actie: thuiswerk aangeleverd door school
Ook wij gingen thuis aan de slag met het thuisonderwijs. De jongste kreeg aan de deur afgeleverd door een meelevende juf, haar thuiswerkjes. Aangevuld met een lieve brief of we de kinderen een knuffel wilde geven, want ze werden nu al gemist. De oudsten kregen via de computer hun uitleg en schema. Een mooi overzicht van alle vakken die er zijn. Rekenen, taal, spelling, lezen. Tussendoor hun eet- en drinkmoment. Vooral ook even naar buiten voor een frisse neus. En voor de beweging just dance! Aan alles is gedacht.
Reactie: wat kan er juist nu anders?
Zelf had ik deze vorm van thuisonderwijs wat anders in gedachte. Namelijk op ‘mijn’ manier. Bouwtekeningen maken voor de boomhut en deze vervolgens ook bouwen. Meten, rekenen, op maat maken. Plattegrond maken voor de moestuin, uitzoeken welke groenten bij elkaar kunnen, hoe groeit het en bloeit het en wanneer? Wat willen jullie zélf heel graag leren waar je op school niet aan toe komt? En dat met elkaar gaan opzoeken en uitzoeken en uitproberen. En als we dan toch boodschappen moeten doen kunnen we dat lijstje met elkaar maken. Als je het voor 1 persoon nodig hebt hoeveel heb je dan nodig voor 5? Misschien wat idealistisch maar ik zag een mooie kans om mijn kind anders te onderwijzen dan ze op school doen. Niet beter maar anders. Hoe het meer bij mij past en daarmee ook meer past binnen deze rare thuissituatie waar we allemaal ineens inzitten. Waarbij thuiswerken en schoolwerk ook nog past binnen het huishouden en alle ‘nieuwe’ regels vanwege het coronavirus.
Mijn boodschap: relax, haal adem en zie de mogelijkheden
Lieve papa’s en mama’s, jullie zijn niet de juf of meester van je kind(eren). Lieve meesters en juffen, jullie zijn niet de papa of mama van de kind(eren). En dat hoeft ook niet. RELAX. Het is nieuw voor ons allemaal, neem heel even de tijd en de rust om de situatie te overzien. Wat komt er allemaal op ons af. Wat kun je regelen voor thuis en met je werk. Juffen en Meesters: misschien is dit de kans om met rust en aandacht te kijken hoe dingen anders kunnen. Ineens zijn er mogelijkheden om hier rustig over na te denken. Rust uit, haal adem en heb vertrouwen in de ouders en hun kids, heb vertrouwen in jezelf dat je al het mogelijke hebt gedaan en geef het een beetje uit handen.
Wat op school werkt omdat het door een juf of meester wordt gezegd zal waarschijnlijk thuis niet werken omdat het door papa of mama wordt gezegd. Onderwijs en opvoeden lag nog nooit zo dichtbij elkaar. Wat een prachtkans om dit te bundelen.
Corona: een ‘cadeau’ dat je niet terug kunt geven
Lieve leerkrachten, zorgpersoneel, muzikanten, managagers, ondernemers, vluchtelingen, yogadocenten, schoonmakers, studenten, kunstenaars, ministers, kinderen, iedereen… Met corona hebben we eigenlijk een ‘cadeau’ gekregen dat we niet terug kunnen geven. Het is er gewoon. De inhoud kennen we niet, die pakken we langzaam met elkaar uit. Heb een beetje oog voor elkaar. Iedereen doet z’n best. Oordeel niet te hard over hoe een ander het cadeau uitpakt, welke beslissingen een ander neemt. Als we wat milder naar elkaar en naar onszelf kijken slaan we ons hier wel doorheen en komen we er sterker uit. Dat geloof ik oprecht. Maar laten we het samen doen zonder oordeel.
Warme groet,
Kim
Johan van Doorn zegt
Goede avond Kim wat een geweldig verhaal deze blog ik dacht dat ikop Facebook al gelezen had. Maar het ging nog erder. Geweldig. Heb zelf gistern bij Davina en Djayden geweest. En ervaarde ik wat je schrijft. Heb dit blog vanje vader gelinkt gekregen. bij deze. schrijf ik me in