Blog Sigrid: Lisette Kreischer over de plantaardige keuken • Live Green Magazine

Afgelopen lente had Ekoplaza een aantal ambassadeurs in de ‘green spotlights’. Zoals Lisette Kreischer. Ik ontmoette haar op een bijeenkomst, waar ze vertelde over haar plantaardige manier van eten. Ze was zo enthousiast, dat ik absoluut wat vaker de plantaardige keuken ga induiken. Zeker met de kookboeken van Lisette achter de hand. Dit is haar verhaal:

Ook interessant: ik sta achter biologisch

Lisette Kreischer: “Vanaf mijn tiende at ik geen vlees meer. Ik hield van dieren, dus dat was logisch. Mijn moeder ging vegetarisch voor mij koken: aardappels, groenten en een groenteburger. Ze werd er steeds creatiever in, totdat ik het stokje overnam en de plantaardige keuken meer en meer begon te ontdekken. Echter in die tijd – 24 jaar geleden – waren er nog geen biologische supermarkten. Wel reformzaken, waar ze potten met water verkochten met tofu daarin. En die vond ik niet erg lekker.

Boom-knuffelende hippie

Toen ik ongeveer 20 jaar was en voor mezelf ging zorgen dacht ik, er moet toch meer zijn? Ik begon te onderzoeken of ik mijn ijzer en eiwitten ook uit andere dingen kon halen dan alleen uit vegetarische burgers. Bovendien was ik geen fan van alle toegevoegde kleurstoffen, E-nummers, suikers en andere ‘rare’ ingrediënten. Ik begon te ontdekken dat er ook lekkere granen en noten, peulvruchten, diverse groente, kruiden en wieren waren. Eigenlijk was er best veel! Ik begon te koken en te experimenteren met de prachtige ‘planten’-keuken en begon te ervaren hoeveel ontzettend lekkere combinaties je kon maken, zonder saai of ‘muffig’ te eten. Want dat is toch het beeld dat mensen vaak hebben bij plantaardig eten. ‘Boom-knuffelende hippie’ werd ik genoemd. En ik werd gewaarschuwd dat ik een eiwitten en omega vetten tekort kreeg. Mensen konden mij ook niet plaatsen. Ik was geen activist, want ik ging gewoon naar leuke feestjes. Dat beeld strookte niet met het beeld dat de maatschappij bij veganisten had.

Mijn missie: zo leuk, lekker én volwaardig is de plantaardige keuken

Het werd mijn missie om dat beeld te veranderen en te laten zien hoe leuk, lekker én volwaardig de plantaardige keuken is. Een belangrijke keuken, als duizend jaren lang. Mijn eerste boek ‘Veggie op pumps’ kwam in 2006 uit, net toen Al gore met zijn film ‘The Inconvenient truth’ kwam. Het was tijd om het tij te keren. Voor mij betekende dat door te kiezen met je vork en mes. Naast het boek begon ik met een cupcake-lijn van vegan-cupcakes. De ingrediënten haalde ik bij eco-boeren en ik verleidde mensen met een goede, creamy cupcake, zonder eieren of room. Ik schreef het boek ‘Lisette in Luilekkerland’ met allemaal veganistische taartjes en tompoezen. Inmiddels was ik er wel achter dat je alles kunt veganiseren! Een stampotandijvie met spekjes vervang ik door tempé met gerookte paprikapoeder erbij. Zo simpel kan het zijn.

Verzuring van de oceanen

Gaandeweg – ook door de film van Al Gore – kwam ik tot de conclusie dat verandering van voedsel tot vermindering van de co2 uitstoot leidt. En een besparing van zoet water. En het eerlijker verdelen van voedsel over de wereld. Daar paste mijn plantaardige keuken heel mooi bij en in één keer werd mijn idealistische insteek ook wetenschappelijk. Een simpele berekening liet zien dat een plantaardige keuken helemaal zo gek nog niet is. Voor mijn persoonlijke ontwikkeling was de ontmoeting met Willem Brandenburg (Universiteit Wageningen) en Dos Winkel (oceaanactivist) belangrijk. Dos liet me inzien dat het niet goed gaat met de oceanen. Deze verzuren en er zijn te weinig vissen. Als we zo door gaan, is er in 2040 geen eetbare vis meer in de zee en is het één grote plastic soep!

Lisette Kreischer: liefde voor zeewier

Dos had de oplossing hoe ik voor de oceanen op kon komen: in plaats van vis te gebruiken, konden we zeewier gaan eten. Met het telen hiervan op open zee zouden we landbouwgrond en zoet water besparen. Bovendien groeit zeewier op zonlicht. Voeding uit zee werd mijn nieuwe doel! Willem Brandenburg, wetenschapper aan de WUR, had een proefboerderijtje op de Oosterschelde, waar hij wieren kweekte. Vervolgens schreef ik het visvervangende kookboek ‘NON*FISH*A*LICIOUS’ samen met Dos en met input van Willem. Zonder vis, met zeewier, een directe bron van omega 3 en met een lekkere zilte smaak. Omdat mensen het moeilijk vinden om hun eetgewoontes te veranderen, maakte ik recepten die mensen kenden, maar dan zonder vis. Dus no-crabsalads en no-tunasalads om zo toch de grote massa te kunnen verleiden om meer plantaardig te eten en zeewier te integreren in het dagelijks leven.

Als we in 2050 zo’n 9 miljard mensen willen voeden, kan dat prima met zeewierboerderijen. Verspreid over de Atlantische oceaan levert dat voldoende eiwitten op om al die mensen te voeden. Bovendien zit er in zeewier veel eiwit, vergelijkbaar met de eiwitkwaliteit van rundvlees. Alg bevat kalium en calcium, maar ook omega3!

Dutch Weed Burger

Wat zo raar is, we eten al heel lang zeewier, al voor de oorlog. Ook in de Aziatische keuken is het eten ervan al heel oud. Ondertussen is zeewier ‘hot’. Op Texel groeien zeeplanten op zilte grond. Zilt water is daarmee mogelijkheid geworden om planten mee te bewateren. In de Oosterschelde telen twee dames, samen genaamd Zeewaar, inmiddels prachtige wieren, waarmee ik samen met co-warrior Mark Kulsdom The Dutch Weed Burger heb ontwikkeld: een 100% plantaardige hamburger van verrijkt zeewier. Het broodje ziet groen omdat het is verrijkt met chlorella uit Oost-Nederland. De burger wordt geserveerd met een romige plantaardige mayonaise, verrijkt met zeesla, wederom geteeld door Zeewaar. Op festivals is deze burger inmiddels een mega-succes. Een homemade versie staat ook in mijn meest recente kookboek over zeewier ‘Groente uit zee’ met nog veel meer lekkere recepten. Wist jij bijvoorbeeld dat chocola ook heerlijk is met zeewier!

Heilige graal in de plantaardige keuken

Waar ik graag bij stilsta, is dat wij als mensen niet boven de natuur staan, maar worden gedragen door moeder aarde. De amazone en de prachtige oceanen zijn de twee longen van de aarde. De oceaan absorbeert co2 en stoot zuurstof uit. Volgens wetenschappers ademen we wel 70% oceaanlucht in, mogelijk door fotosynthese. Als er veel co2 in de lucht is, kan de oceaan dat niet verwerken. Gelukkig heeft Moeder Natuur een plan B; vissenpoep bindt zich aan co2. Aangezien wij stelselmatig veel vis uit zee hebben gehaald de laatste 50 jaar, is er dus te weinig vissenpoep en een teveel aan co2 ontstaan. Daardoor verzuurt de oceaan. Als iets verzuurt, breekt het kalk af. En dat betekent: dag koraalriffen! Alleen daarom al pleit ik voor een plantaardig voedingspatroon. Denk jij dat het jouw niet lukt om plantaardig te koken? De heilige graal in de plantaardige keuken is Soju of Tamari, gerookte paprikapoeder en gistvlokken. Met deze ingrediënten kun je alles lekker maken!”